بسم رب الجهاد...
سلام
این میز ِشلوغ ِدر هم و برهم؛
این نوشته های بی نظم؛
این کارها و طرحهای ناتمام؛
این شعار هایی که عملی نشد؛
این تلفن لعنتی که پشت سر هم زنگ می خورد...
این بازیچه بودن من؛
این عکس جهاد و سید جاسم؛
این حسرت من؛
.
.
.
این بغض شور که مدام فرو میدهم؛
این چشمها که هی تار می شود؛
این زخم کهنه؛
این دلتنگی و تنهایی؛
این تلخی ِ تکراری...
.
.
.
حتما حالم خوب نیست!
________________________________
پ.ن：خدایا عاقبت به خیرم کن...
بسم رب الجهاد...
سلام
تـو زنـدگـی حـرفهـایـی هـستــ
.
که فقـط ِ فقـط ،
بـایـَد بـروی "بـابــــ الجـواد" . . .
کلمـه هـا را دانه کنـی ،
دانه هـای ِ اشـکــ .
بـِکِـشـانی شـان دنبـال ِ هـَم ،
شبیـه ِ یکــ تـسبیـح ،
بِـچـَرخـانی شـان تـوی ِصـورتـتـــ ،
ذِکــر بگیـری ،
و بـَعـد . . .
انگـار کـه تـسبیح پـاره بـشـود ،
دانـه هـا بیـاینـد تـا بـِچـِکـَنـد روی ِ سنـگــهـای ِ حـرم . . .
بـاز هـم دَربـِدَر شـب شـدم ، " ای نـور سـَلام "
پ.ن ۱：حرف هایی هست که نمیشود و نمیتوان به کسی جز شما گفت...می خواهم فرار کنم...فرار کنم...به شما پناه بیاورم...
ای پناه بی پناهی ها...
پ.ن：عاشق این عکسم عکسی از بهترین سفر و تجربه زندگیم...چند ساعتی بیشتر مهمان حرم نبودیم...اما آرامشی عجیب داشت که حسرت تکرارشو دارم...
یاعلی
بسم رب الشهدا و الصدیقین
سلام
شکر خدایی را که مرا در این مسیر قرار داد و اگر نبود لطف و عنایت اللهی معلوم نبود از کدام نا کجا آبادی سر در می آوردیم
سید! شما شعارمان را به گوش آسمانی ها رساندی...صدایمان را به مهدی فاطمه(عج) رساندی...
اما من...
من ماندم و رساندن شعارمان به گوش زمینی ها...
شهادت من را هم از مادر بگیر...کمکم کن...
پیرو نوشت:بار سنگینی است ...
